آیات مجیئآیات توصیف کننده خداوند به مجیئ را آیات صفت مجیء گویند. ۱ - معنای آیات مجیئمنظور از " آیات صفت مجى ء " آیاتى است که وصف " مجیء " (آمدن) را به خداوند نسبت داده است؛ همانند آیه ۲۲ سوره فجر: " وجاء ربک و الملک صفاً صفاً ". ۲ - نظر مشبهین در مورد آیات مجیءاین ها آیاتى هستند که دست آویز گروه مشبهه قرار گرفته است و با توجه به ظاهر این آیات و جمود بر لفظ، معتقد به جسمیت خداوند شده و مى گویند خداوند در قیامت به جمع خلایق مى پیوندد و رؤیت مى شود!. ۳ - نظر صحیح از آیات مجیئولى مسلماً همان گونه که غالب مفسران اشاره کرده اند، تفسیر این آیات غیر از برداشت ظاهرى و قشرى مشبهه است. و منظور از آن، فرا رسیدن فرمان خدا براى رسیدگى به حساب مردم، یا فرا رسیدن آیات عظمت و نشانه اوست. ۴ - تفسیر صحیح آیات مجیئ۴.۱ - تفسیر اولدر این آیات، لفظى همانند « امر » مقدر است: " و جاء امر ربک " این تفسیر به واسطه آیات متعددى از قرآن نیز تأیید مى گردد که " مجى ء " را به " امر " خداوند و مانند آن منسوب دانسته اند. مانند آیه: " و لما جاء امرنا نجینا هوداً والذین آمنوا معه ... " ( سوره هود، آیه ۵۸ ). و آیات ۴۰، ۶۶، ۷۶، ۸۲، ۹۴ و ۱۰۱ سوره هود. ۴.۲ - تفسیر دومیا این که این آیات در صدد ترسیم مفاهیم عقلی در لباس محسوس است و در پى تشریح ظهور هیبت و عظمت خداوند در روز رستاخیز است . ۵ - مستندات مقالهطباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیرالقرآن، ج۲۰، ص۲۸۴. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیرنمونه، ج۲۶، ص۴۷۰. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فى علوم القرآن، ج۳، ص۲۲. سیوطی، عبد الرحمان بن ابی بکر، الاتقان فى علوم القرآن، ج۲، ص۱۰۴. قرشی بنابی، علی اکبر، قاموس قرآن، ج۲، ص۹۰ مکارم شیرازی، ناصر، پیام قرآن , روش تازه اى درتفسیر موضوعى قرآن، ج۴، ص۲۷۹-۲۸۴. سبحانی، جعفر، منشور جاوید قرآن، ج۳، ص۳۵۹. مصطفوی، حسن، التحقیق فى کلمات القرآن، ج۲، ص۱۵۵-۱۵۷. ۶ - منبعمرکز اطلاعات و مدارک اسلامی. |